نمایش ایرانی

امیر سمامی:
اوضاع اسفبار نمایش ایرانی به دلیل عدم شناخت متولیان و مدعیان به هنر نمایش ایرانی
طی چهار دهه گذشته نمایش ایرانی از تنوع گونه های رایج خود دورشده است و تنها به دو یا سه گونه خاص تقلیل پیداکرده است
عوامل فراوانی این تقلیل و حتی کم توجه ای به نمایش ایرانی را رقم زده است
1_عدم باور به رشد و ارتقای هنر نمایش ایرانی
2_عدم دانش و شناخت کافی و وافی به گونه ها و خرده نمایش های بومی ،منطقه ای و کلان
3_تک بعدی بودن تصمیمات متولیان امر نمایش که به افرادخاصی محدودمی گردد
4_عدم توجه به رشد متن ،دانش فنی نمایش،اقتباس،فرم پذیری ،تکنیک و در نهایت توجه خاص تاتر ملی
5_توجه به تاتر وارداتی و غرب به منزله روشنفکرمابی و هنر ارزشی
6_عدم توجه و رشد و بالندگی نمایش ایرانی درموسسات آموزشی ،دانشگاههاو.....
7_مردود شمردن و کم ارزش دانستن نمایش و بازی های ایرانی
8_عدم به روز رسانی علم و دانش نمایش ایرانی در محتوا،تکنیک،فرم و.....
طی چند دهه گذشته هنر نمایش ایرانی به دویا سه گونه تعزیه ،سیاه بازی ،نقالی خلاصه شده است و صرفا در همین دوگونه به دلایل خاص موقعیت زمانی بهره برده شده است
ایران باتوجه به تنوع ملیت ،قومیت ،ادیان و آداب رسوم و حتی زبان ،پتانسیل رشد هنرنمایشی به شکل و فرم روزگار جدید رادارد ومتاسفانه به دلیل عدم توجه متولیان تاتر کشور مهجور مانده است و حتی پیشکسوتان و مدعیان این رشته نیزمحدود به مواردی شده اند که هیچ گونه ارتقا و رشدی را درآن شاهد نیستیم
برگزاری همایشها ،جشنواره ها و بزرگداشت ها به خوبی بیانگر این مهم است که کم توجه ای به تاتر ملی موجب شده است بطور جدی ازچرخه اجرای معمول و رایج دورشده و صرفا طی یک دهه برای بزرگنمایی و بینال کاری متولیان جان بگیرد
عاملین اصلی این کم توجه ای دو گروه می باشند
گروه اول که مدعی اند هنر و نمایش ایران مهجور است و امروزه نمی تواند با هنر وارداتی مقابله کند و حرف تازه ای برای گفتن ندارد
گروه دوم مدعیانی هستند که مدافع هنر نمایش ایرانی محسوب می شوند اما در باطن از گروه اول نیزبیشتر به بدنه نمایش ایرانی ضربه وارد کرده اند و آن را ناکارآمد نشان داده اند
انتخاب گونه محدود نمایشی در اولویت متولیان تاتر
ادعای تخصص انحصاری برخی از هنرمندان معاصر در این رشته
عدم تربیت و رشد جوانان علاقمند به گونه نمایشهای ایرانی
ودرنهایت فاصله های تکنیکی،محتوایی و فرمی که می تواند مخاطبین را جذب صحنه نماید عامل مهم کم توجه ای وعدم باور تماشاگران به هنر نمایش ایرانی را رقم زده اند
فاصله مخاطب با هنر و هنرمند موجب گردیده است از رشد و ارتقا نمایش ایرانی دورشده ایم
درحالیکه صرفا در زمینه پژوهشی و مطالعاتی گامهای موثری برداشته شده است که جوانان مطلع و علاقمند با پشتکار می توانند راهکارهای جدیدتری با تولید متن وشیوه اجرایی بوجودآورند.
امید به روزی که جایگاه اصلی این مهم به افراد توانمند به عنوان برنامه ریز و متولی امور سپرده شود که علاوه برشایسته محوریشان ،انگیزه احیای نمایش ایرانی از دغدغه هایشان باشد.

وبلاگ امیر سمامی...